Bałam się, że ten wyjazd, tak jak ostatnio wszystkie moje plany, weźmie w łeb. Cieszę się, że się udało. Bawiłam się świetnie. PS. Urządził mi atrakcję w postaci nocnego wypadu w roztoczańskie lasy. Adrenalina w czystej postaci… i mimo, że raczej za takimi wrażeniami nie przepadam to na samą myśl czuję przyjemne mrowienie po plecach. Śmiał się, kiedy piszczałam tak, że wszelkie żmije w promieni kilku kilometrów rozpierzchły się po norach. Wodospad oglądany w świetle latarki, zaciśnięta kurczowo dłoń i ciągle to samo pytanie – na pewno wiesz, gdzie jesteśmy? Dobrze, że wypiłam te dwa głębsze na odwagę… Żal mi było odjeżdżać.